«Πού πας να μπλέξεις;»
Αυτή είναι η δεύτερη πιο συνηθισμένη φράση που ακούω όταν λέω ότι ασχολούμαι με την πολιτική. Η πρώτη είναι κάτι του τύπου «η πολιτική είναι βρόμικο πράγμα» «οι πολιτικοί είναι ψεύτες και κλέφτες», κλπ… Πάντα κάτι απόλυτα αφοριστικό και μηδενιστικό. Αυτή είναι κυρίαρχη άποψη που έχουμε εν γένη, για την πολιτική και όσους ασχολούνται με αυτήν!
Προσπαθώ τότε να εξηγήσω ότι, αν η πολιτική είναι βρόμικος χώρος, ίσως αυτό συμβαίνει επειδή την έχουμε αφήσει σε ακατάλληλους ανθρώπους· και πως αν περισσότεροι ικανοί και έντιμοι άρχιζαν να ασχολούνται με αυτήν, θα έπαυε να είναι βρόμικη, ενώ η χώρα και οι πολίτες, αναμφίβολα θα ωφελούνταν!
Κάποιοι συμφωνούν, κάποιοι επιμένουν στους αφορισμούς, όλοι όμως ρωτάνε αμέσως μετά, γιατί ασχολούμαι εγώ, με την πολιτική;
Ασχολούμαι επειδή πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος να αλλάξεις κάτι -την πολιτική, την Ελλάδα ή τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού- είναι μετέχοντας. Και ότι οι κατάρες είναι εύκολες και σίγουρα μας βοηθούν να αποβάλουμε την οργή και την απογοήτευση, αλλά είναι μάλλον απίθανο να αποτελέσουν μέρος της λύσης. Είναι λοιπόν, πιο πρακτικό να αναζητώ λύσεις στα προβλήματα, παρά να τα δείχνω με το δάχτυλο! Είναι πιο χρήσιμο να προσπαθήσω να συμβάλλω στην αλλαγή -με τις όποιες γνώσεις και δεξιότητες έχω- παρά να απορρίπτω συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, χωρίς να κάνω τίποτα για να το βελτιώσω.
Γιατί με Το Ποτάμι;
Eπειδή Το Ποτάμι, από την αρχή της ίδρυσής του, έθεσε δύο μεγάλους στόχους. Την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα και τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής διαδικασίας, μακριά από μικροκομματικά οφέλη και φέρνοντας τα προβλήματα και τις λύσεις τους, στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης. Την είσοδο στην πολιτική πολιτών έντιμων, ικανών και και φορέων μια διαφορετικής πολιτικής φιλοσοφίας και την επικράτηση στην διακυβέρνηση της λογικής, της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας.
Δεκαεπτά μήνες μετά την ίδρυσή του, Το Ποτάμι έχει υπηρετήσει με συνέπεια και πολιτικό κόστος αυτούς τους στόχους ενώ έχει ξεχωρίσει ως το πλέον σοβαρό, μεταρρυθμιστικό και αξιόπιστο πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα.
Kαι γιατί τώρα;
Επειδή η συγκυρία είναι εντελώς οριακή και οι μήνες που θα ακολουθήσουν θα δώσουν μορφή -εν πολλοίς- στην χώρα που θα ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες. Θα είναι μια χώρα σύγχρονη με λειτουργικές δημόσιες δομές, που θα ευνοεί την δημιουργικότητα και την πρόοδο, ή θα είναι μια χώρα βουτηγμένη στην διαφθορά και την αναξιοκρατία; Θα έχουμε μια χώρα που θα συμμετέχει και θα συναποφασίζει το κοινό μέλλον των ευρωπαίων πολιτών, ή θα έχουμε μια αδύναμη χώρα παρία, του διεθνούς συστήματος;
Αν λοιπόν αυτά που διακυβεύονται είναι τόσα πολλά και τόσο μεγάλα, ποιος έχει το δικαίωμα να απέχει; Όχι εγώ πάντως.